Białaczka kotów – FeLV (ang. Feline Leukemia Virus).

Białaczka kotów to choroba zakaźna, wirusowa wywoływana przez wirus białaczki kotów.

Zakażenie dotyczy zarówno kotów hodowlanych, oraz dziko żyjących lub przebywających w schroniskach.

ETIOLOGIA:

Etiologią choroby jest wirus kwasu RNA oznaczony skrótem FeLV, czyli Felinae Leukemia Virus. Wirus ten należy do rodziny Retroviridae.

EPIZOOTIOLOGIA:

Występowanie choroby

Wydalanie wirusa:

Choroba najczęściej spotykana w dużych miastach. Odsetek zakażonych kotów na całym świecie wynosi 1-2% kotów. Zakażenie w Polsce obejmuje 12-14% kotów. 30% kotów jest zakażonych w schroniskach dla bezdomnych zwierząt.

Na białaczkę najczęściej chorują koty w wieku do 2 lat.

Wirus w największych ilościach wydalany jest za pomocą śliny oraz wydzieliny z dróg oddechowych. W niewielkich ilościach może być także wydalany poprzez kał, mocz oraz mlekiem. Może występować trwałe siewstwo wirusa.

Zakażenie:

Wirus białaczki kotów długo utrzymuje się w środowisku.

Do zakażenia dochodzić może poprzez kontakt bezpośredni, wspólne naczynia, wspólną karmą, walki kotów oraz kopulację. Możliwa transmisja wirusa z matki na potomstwo. Możliwe także zakażenia jatrogenne.

PATOGENEZA:

Po zakażeniu wirus replikuje w okolicznej  tkance limfatycznej. Leukocyty  przenoszą patogen do szpiku, gdzie dochodzi do  intensywnej replikacji. Po 3 tygodniach od zakażenia dochodzi do wiremii. W przypadku, gdy  wiremia utrzymuje się  dłużej niż 12-16 tygodni to kot ma wiremię do końca życia. Część zwierząt ulega zakażeniu i nie jest w stanie zwalczyć wirusa, stają się zwierzętami  zakażonymi trwale z dożywotnią wiremią i sianiem wirusa ze śliną.

Większość kotów żyje dłużej niż 2-4 lata.

Zakażone koty mogą nie wykazywać żadnych objawów klinicznych.

Istota choroby:

U zakażonych kotów dochodzi do rozwoju chłoniako-mięsaka albo poprzez upośledzenie funkcji pewnych komórek dochodzi do aplazji szpiku, co prowadzi do niedokrwistości i w końcu do wtórnych zakażeń.

U części kotów (koty dorosłe, zakażone niewielką ilością wirusa) może dojść do szybkiego rozwoju odporności, wiremia ustępuje po kilku miesiącach. Koty takie nie chorują i nie są nosicielami.

Część kotów po kontakcie z wirusem białaczki niszczy go w bramie wejścia. Nie dochodzi w takiej sytuacji do zakażenia. Koty te w przyszłości mogą ulec zakażeniu wirusem FeLV.

OBJAWY KLINICZNE:

niedokrwistość, chudnięcie, apatia, bladość błon  śluzowych, odwodnienie, skaza krwotoczna, wtórne infekcje

10-15% zakażonych kotów:

guzy nowotworowe (chłoniako-mięsaki) – guzy grasicy, jelit

możliwe:

nowotworzenie w gałce ocznej i  układzie nerwowym, poronienia, bezpłodność

ROZMAZ KRWI:

Białaczka aleukemiczna:

Białaczka limfoblastyczna:

dużo niedojrzałych postaci krwinek białych

rozrost tkanki limfatycznej, nacieczenie nią różnych okolic ciała, we krwi liczba WBC może być w normie, podwyższona lub obniżona ale w rozmazie krwi stwierdza się 90-95% limfocytów

ROZPOZNANIE:

1. wywiad
2. objawy kliniczne
3. szybkie testy diagnostyczne
4. test Elisa

LECZENIE:

Jest to choroba nieuleczalna.

Rozwój choroby można opóźnić poprzez:

1. leczenie objawowe
2. antybiotyki
3. glikokortykosterydy
4. transfuzje krwi

ZAPOBIEGANIE:

Szczepionki przeciw białaczce kotów

Aby nie zaszczepić kotów bezobjawowych nosicieli lub kotów zakażonych i nie pogorszyć przez to ich stanu zdrowia, ważną czynnością przed szczepieniem jest wykonanie szybkiego testu diagnostycznego.

Schemat zwalczania wirusa FeLV w hodowlach:

1. zbadać wszystkie koty testem ELISA
2. odizolować zakażone koty
3. po 3 miesiącach powtórzyć badanie
4. trwale zakażone koty usunąć z hodowli
5. po 3 miesiącach koty wolne od zakażenia przebadać jeszcze raz
6. do hodowli należy wprowadzać tylko koty wolne